De 55 punten voorsprong waarmee Mike en Zac naar Oss kwamen bleken voldoende te zijn.
Vanaf nu mogen zij zich Europees kampioen 2019 noemen.
Na 2 jaar náást de titel te hebben gegrepen, is het nu dus gelukt, en zeker gezien de 2e helft van het seizoen méér dan verdient.
Na de 2e manche volgde de ontlading.
..
Als er één rijder in de Nederlandse zijspancross is, die kan knokken, is het Mike Keuben wel.
Bereboel is doorgaans behoorlijk neutraal, maar in dit geval even een keertje niet
Het jaar begon voor Mike en zijn ouders nog zo optimistisch, met een nieuwe bakkenist, nieuw motorblok en hooggespannen verwachtingen..
Het team reed in het vroege voorjaar op zaterdag 23 februari in Varsseveld haar eerste meters en was heel optimistisch voor de wedstrijd van de dag erna……. Eersel…..
Mike en Lars gingen daar in de training flink over de kop en Mike liep een zeer zware inwendige blessure op, waarbij velen dachten aan het einde van zijn loopbaan. De artsen in het ziekenhuis dachten dat Mike heel misschien zo ergens halverwege het jaar weer iets aan sport zou kunnen gaan doen……
De knokker uit ‘s-Heerenberg gaf echter niet op en verbaasde vriend en vijand door op 14 april (!!!!) doodleuk aan de start te verschijnen bij de openingswedstrijd van het IMBA seizoen.
Het was eigenlijk ook wel een beetje een wanhoopsdaad, want niet starten in Wohlen zou een verknald IMBA seizoen betekenen, en juist die IMBA titel stond oh zo hoog op het verlanglijstje van Mike. Lars de Laat wilde graag een titel behalen die zijn vader nooit had gewonnen, en dat was eigenlijk ook de doorslaggevende reden waarom het team überhaubt aan de IMBA’s was begonnen.
Mike had liever aan de GP’s mee gedaan, maar de wens van Lars om vól voor die IMBA-titel te gaan, sprak hem óók wel aan.
Welnu, de IMBA wedstrijd pakte bijzonder goed uit, en met 2 x een 3e en 1x een 4e plaats overtrof men álle verwachtingen.
Mike was zéker nog niet volledig genezen, maar dit resultaat was zeker een opsteker voor hem en het gehele team.
Daarna volgde er een periode met behoorlijke tegenslag en pech met het nieuwe MEGA blok.
Half mei kreeg men wederom met een gigantische tegenslag te maken, toen bij werkzaamheden aan de auto van Mike de zaak in de fik vloog en met name pa Benny ernstige brandwonden opliep, maar ook hierdoor liet de fam. Keuben zich niet uit het veld slaan.
Ondanks deze tegenslag, waardoor de zijspancross ff op ’t 2e plan kwam, wist men in Halle een paar dagen later een 8e en 9e plaats te behalen.
Men bleef op het technische vlak echter een beetje dóór modderen en men kreeg de MEGA niet écht lekker aan de praat.
Het kwam zelfs zó ver dat Mike van Lars een telefoontje kreeg, waarin de door de mindere resultaten enigszins teleurgestelde Lars hem mee deelde per direct uit te stappen. Het was een páár dagen voor de Belgische GP in Gooik op 1 september waar Mike graag had willen rijden. Omdat men aan de IMBA mee deed, mocht men nog maar in 3 GP’s starten, waarvan Gooik er dus ééntje was.
Op ’t allerlaatste moment werd in Paul Horton uit Engeland een vervanging gevonden en men reed met een 16e en 17e plaats in de WK punten.
Een week later stond de 3e IMBA wedstrijd op de kalender, want de 2e in Frankrijk was afgelast. Voor deze wedstrijd in het Belgische Kersbeek kon Mike terugvallen op zijn oude maatje Zac Snell, en dit zou de ommekeer betekenen.
Het opnieuw weer rijden met Zac én de resultaten die men zou gaan behalen gaven Mike en het gehele team een giga boost en zelfs de MEGA begon (mede door toedoen van Cor de Laat die het team trouw bleef) goed te lopen en men had de problemen boven water.
Met 3 klinkende manche-overwinningen wist men de leiding in de tussenstand over te nemen van de Duitse Belg Andreas Clohse.
Zac had ook al toegezegd voor de afsluitende wedstrijd in Oss, maar voor de wedstrijd in Duitsland (Kleinhau) was er een probleem, want Zac zou op die dag met zijn eigen rijder Jack Etheridge een wedstrijd in Engeland hebben, en dat zou natuurlijk vóór gaan. De enigszins geblesseerde Etheridge gaf Zac echter grootmoedig toestemming om met Mike te gaan rijden.
De wedstrijd in Engeland werd trouwens later ook afgelast….
Ook in Kleinhau waren Mike en Zac niet te kloppen en namen daar al een voorsprong op de concurrentie. Met 55 punten voorsprong kwamen Mike en Zac naar Oss, en die voorsprong liet men niet meer glippen.
In het team van Mike Keuben en Zac Snell krijgt het Europees kampioenschap 2019 een meer dan verdiende winnaar.
Eindstand IMBA 2019 (OVB)
1 | Mike Keuben & Zac Snell | 782 |
2 | Frank Mulders & Aivar v.d.Wiel | 721 |
3 | Sam Osbaldiston & Nathan Cooper | 622 |
4 | Stan Goeyvaerts & Ben Martens | 612 |
5 | Remo Inderbitzin & Andreas Lenherr | 575 |
6 | Tim Prümmer & Tobias Lange | 545 |
7 | Peter & Jarno Steegmans | 503 |
8 | Chistian Corthouts & Nick Maas | 468 |
9 | Sepp v. Gommeren & Danny Meeus | 466 |
10 | Christian Hentrich & Stefan Effertz | 442 |
11 | Luc Descheemaeker & Marcel Hoffmanns | 439 |
12 | Laurent Relandeau & Nicolas Guitteny | 379 |
13 | Andreas Clohse & Marius Strauss | 351 |
14 | Alfi Brown Josh Cooper | 340 |
15 | Patrick Greup & Ronnie Meulenbroek | 297 |
16 | Cor v. Berlo & Jake Looijen | 239 |
17 | Lins Stijnen & Stephan Wijers/Han v.Hal |
228 |
18 | Teun v. Ravenstein & Michel v. Zwam | 225 |
19 | Georg Müller & Kevin Palausch | 225 |
20 | Terry Boeien & Fred Bloemers | 167 |
21 | Markus Skrabar & Marcel Pfennig | 100 |