Na de dubbele zege op zaterdag in Halle, hebben Winston Derksen en Ross Vincent ook beide manche’s bij de MON in Gemert op hun naam geschreven.
Vooral de laatste ronde van de eerste manche was weer eens een voorbeeld van dat gezegde over de finishvlag..
“Een wedstrijd is pas beslist als de finishvlag is gevallen…..”
Frank Mulders en Marc v. Deutekom doken als eerste over de heuvel het bos in, met Kops-Kaethoven op 2, Derksen-Vincent op 3 en Veldman-v.d.Berg op 4.
In het laatste deel van de allerlaatste ronde pakten Derksen-Vincent eerst Kops-Kaethoven die daarbij op hun kant gingen. Mulders-v.Deutekom reden zich iets verderop vast op een voorganger en Derksen, (die inmiddels strak áchter Mulders zat) kon er nét omheen, en kreeg op deze wijze de overwinning in de schoot geworpen.
Mulders kon nog net op tijd los komen om alsnog 2 te worden, en Sam Veldman en Kaj v.d. Berg wisten de gekantelde Kops nog voorbij te steken om dus 3 te worden.
Ijen Kops en Tayim Kaethoven reden een sterke wedstrijd in Gemert, maar kregen niet écht loon naar werk.
Nadat zij dus in de eindfase hun 2e plaats kwijt raakten en slechts 4e werden, gingen zij bij de start van de 2e manche over de kop. Ijen viel hierbij op de schouder waar hij vorig jaar ook al aan was geblesseerd en had veel pijn.
Men is toch opgestapt en reed zich sterk van een 19e naar een 6e plaats. Later meldde Ijen dat de schouder weer uit de kom is geweest en men moet dus even afwachten hoe e.e.a. verloopt.
Dat Frank Mulders en Marc v. Deutekom aan de start stonden was voor velen een verrassing. Als je de hand van Marc afgelopen maandag had gezien, was het zelfs een mirakel.
Daar waar men bang was voor een gebroken duim, was het “slechts” een gebroken vingerkooitje, en Marc wilde het toch proberen.
De bikkel zal nooit toegeven of het hem méé of tegen viel, maar zal er bést last van hebben ondervonden.
Het lijkt dan ook volledig logisch dat het team niet voluit is gegaan.
Het was voor Frank eigenlijk wel een zeer bijzondere wedstrijd:
De eerste wedstrijd waar hij sámen met zijn zoon in de baan zou zitten.
Frank als inter met #72, en zoon Joris met #27 bij de nationalen.
Frank zag zichzelf en Marc v. Deutekom aan het eind van de dag terug op een 3e plaats in het dagklassement.
Ook zoon Joris werd 3e en deed dat samen met Rion Meulenbroek, waarvan we de vader (Ronnie) ook maar al te goed kennen.
En dan Mike Keuben:
Op een motor die al rond reed toen Mike en Noah nog niet waren geboren, rijden zij dit jaar mee bij de inters.
Het 39 jaar oude Jumbo motorblok jankt nog als een jonge hond….
Het zat de mannen in de training al niet mee toen zij werden aangetikt en het volledig span in de sloot terecht kwam…
Bij het oprijden voor de start van de eerste manche begon het orgel inééns op 1 cylinder te lopen, terwijl het ding er toch écht 2 heeft. Men durfde het niet aan om toch te starten en met draaide af richting rennerskwartier.
In de tijd tussen de manche’s heeft men alles nagekeken en men kwam tot de conclusie dat het zeer waarschijnlijk door de carburateur kwam. Na schoonmaken en opnieuw afstellen liep de Jumbo weer als een zonnetje. Alleen stationair zat er niet veel muziek in, maar dat was een bewuste keuze.
Gelukkig kon men van start en als enig linkse span had men het extra zwaar daar in Gemert.
Aan het einde van de manche brak bij hen ook nog eens de uitlaat af, maar gelukkig klasseerde men zich toch nog als 10e.
Uitslag inters:
Bij de nationalen ging de overwinning naar het Belgisch-Nederlands team van Kurt v. Hasselt en Leonie Luimes.
Uitslag nationalen:
Op 6 april gaan we verder in Varsseveld met de MON inters en nationalen
